W odmianie czasownika często zmieniają się końcówki. Końcówka czasownika zmienia się zależnie od osoby, do której odnosi się czasownik. Właściwą końcówkę osobową dodajemy do rdzenia czasownika.
Przykład: kommen
Woher kommst du, Nico? – Ich komme aus Spanien.
Woher kommen Sie, Herr González? – Ich komme aus Spanien.
W czasie teraźniejszym większość czasowników odmieniamy w następujący sposób:
| kommen | ||
| Liczba pojedyncza | 1. osoba | ich komme |
| Liczba pojedyncza | 2. osoba | du kommst |
| Liczba pojedyncza i mnoga | Formalny zwrot grzecznościowy | Sie kommen |
Przykład: heißen
Kiedy rdzeń czasownika kończy się na -s, -ß, -z lub -x, w 2. osobie liczby pojedynczej dodajemy tylko końcówkę -t:
| heißen | ||
| Liczba pojedyncza | 1. osoba | ich heiße |
| Liczba pojedyncza | 2. osoba | du heißt |
| Liczba pojedyncza i mnoga | Formalny zwrot grzecznościowy | Sie heißen |
Przykład: sein
Ich bin Nico. Und wer bist du? – Ich bin Emma.
Ich bin Lisa Brunner. Und wer sind Sie? – Ich bin Sigi Körner.
Czasownik sein, jak i inne ważne czasowniki w języku niemieckim, jest nieregularny. Dlatego zawsze ucz się także form czasownika!
| sein | ||
| Liczba pojedyncza | 1. osoba | ich bin |
| Liczba pojedyncza | 2. osoba | du bist |
| Liczba pojedyncza i mnoga | Formalny zwrot grzecznościowy | Sie sind |
Pojęcia gramatyczne w języku niemieckim:
das Verb: Czasowniki są wyrazami oznaczającymi czynność, zdarzenie lub stan, np. iść, jeść, bawić się. Niemieckie czasowniki zazwyczaj kończą się w bezokoliczniku na -en, np. kommen, heißen, lernen.
die Konjugation: Jeśli czasownik jest używany w różnych czasach i formach osobowych, ulega on zmianie. Często otrzymuje wtedy określoną końcówkę. Zmianę formy czasownika nazywamy koniugacją.
das Präsens: Czas teraźniejszy jest formą gramatyczną czasownika. Czasu teraźniejszego używamy do mówienia o wydarzeniach, czynnościach i stanach, które mają miejsce lub trwają w teraźniejszości.