Użycie przymiotników

Przymiotniki opisują istoty żywe, przedmioty bądź sytuacje. Ich forma nie ulega zmianie, jeśli stoją za rzeczownikiem czy zaimkiem osobowym, które opisują (a także, jeśli stoją na początku zdania, bezpośrednio przed odmienionym czasownikiem):

Nicos T-Shirt ist rot. (Lub: Rot ist Nicos T-Shirt.)

Przymiotnik może również stać bezpośrednio przed rzeczownikiem, który opisuje. Wówczas końcówka przymiotnika ulega zmianie i dopasowuje się do następującego po nim rzeczownika:

Nico trägt ein rotes T-Shirt.

Tę zmianę przymiotnika nazywamy deklinacją przymiotnika. Rozróżniamy trzy różne deklinacje przymiotnika. To, która deklinacja zostanie zastosowana, zależy od tego, jaki rodzajnik stoi przed rzeczownikiem – nieokreślony, określony lub żaden.

Odmiana przymiotnika po rodzajniku nieokreślonym

Przymiotnik znajduje się między rodzajnikiem i rzeczownikiem:

W mianowniku i bierniku przymiotnik przyjmuje końcówki rodzajnika określonego:

W bierniku zmienia się rodzajnik męski, a tym samym końcówka przymiotnika. Pozostałe formy nie ulegają zmianie.

Nico, du brauchst einen neuen Pullover, eine neue Hose, ein neues T-Shirt und neue Turnschuhe!

Wyjątki:

Przymiotniki, które kończą się na -el lub -er, przeważnie tracą e przed końcówką:
dunkel: Nico trägt einen dunklen Pullover.
teuer: Der teure Pullover ist schön.

Nieliczne przymiotniki (super, extra i niektóre przymiotniki określające kolor) pozostają nieodmienne:
super: Das ist ein super Film.
extra: Möchtest du einen extra Teller für den Salat?