Χρήση των επιθέτων 

Τα επίθετα περιγράφουν ένα έμβιο ον, ένα αντικείμενο ή μία κατάσταση. Δεν αλλάζουν, όταν ακολουθούν μετά από ένα ουσιαστικό ή μία προσωπική αντωνυμία, την οποία περιγράφουν (επίσης, δεν αλλάζουν, όταν βρίσκονται στην αρχή της πρότασης ακριβώς πριν από το ρήμα): 

Nicos T-Shirt ist rot. (Or: Rot ist Nicos T-Shirt.)

Ένα επίθετο μπορεί όμως να βρίσκεται και μπροστά από το ουσιαστικό, το οποίο περιγράφει. Σε αυτή την περίπτωση, η κατάληξη του επιθέτου αλλάζει με βάση το ουσιαστικό που ακολουθεί:

Nico trägt ein rotes T-Shirt.

Αυτή η αλλαγή του επιθέτου ονομάζεται κλίση του επιθέτου. Γίνεται διάκριση μεταξύ τριών διαφορετικών κλίσεων. Το ποια κλίση χρησιμοποιείται εξαρτάται από το άρθρο που προηγείται του ουσιαστικού: αόριστο άρθρο, οριστικό άρθρο ή κανένα άρθρο. 

Κλίση επιθέτου μετά από το αόριστο άρθρο 

Το επίθετο βρίσκεται ανάμεσα στο άρθρο και το ουσιαστικό: 

Στην ονομαστική και αιτιατική, το επίθετο παίρνει τις καταλήξεις του οριστικού άρθρου: 

Στην αιτιατική, το άρθρο του αρσενικού γένους αλλάζει και, επομένως, αλλάζει και η κατάληξη του επιθέτου. Οι υπόλοιποι τύποι παραμένουν ίδιοι. 

Nico, du brauchst einen neuen Pullover, eine neue Hose, ein neues T-Shirt und neue Turnschuhe!

Εξαιρέσεις: 

Επίθετα που έχουν την κατάληξη «-el» ή «-er» χάνουν συνήθως το «e» πριν από την κατάληξη του επιθέτου: 
dunkel: Nico trägt einen dunklen Pullover.
teuer: Der teure Pullover ist schön.

Υπάρχουν και λίγα επίθετα («super», «extra» και κάποια επίθετα χρωμάτων) που δεν κλίνονται:  
super: Das ist ein super Film.
extra: Möchtest du einen extra Teller für den Salat?