وجه امریِ مخاطب غیر رسمی (مفرد)

a)  گونه‌های بدون پسایند 

وجه امری برای مخاطب غیررسمی دو حالت مفرد و جمع را دربرمی‌گیرد. حالت مفرد که "تو" را خطاب قرار می‌دهد، از طریق حذف ضمیر شخصی و پسایند فعل برای دوم شخص مفرد st- ساخته می‌شود. فعل‌هایی که بُن آن‌ها به s, -ß, -z- یا x- ختم می‌شود، این ویژگی را دارند که تنها t- و نه کل پسایند st- حذف می‌شود. وجه امری در حالت مفرد با این حساب اغلب بدون پسایند به کار می‌رود.

(Du) wirf(st) deine Liebe in die Stadt. -> Imperativ: Wirf deine Liebe in die Stadt!

(Du) gib(st) jedem Gangster etwas ab. -> Imperativ: Gib jedem Gangster etwas ab!

(Du) küss(t) nicht nur dein Geld. -> Imperativ: Küss nicht nur dein Geld!

فعل‌های که مصوت آن‌ها در هنگام صرف از a به ä تغییر می‌کند، در وجه امری از این تغییر مصوت پیروی نمی‌کنند.

(Du) läss(t) niemanden an dich ran. -> Imperativ: Lass niemanden an dich ran!

(Du) träg(st) dein Geld zur Bank. -> Imperativ: Trag dein Geld zur Bank!

b) شکل‌های ویژه‌ی وجه امری با پسایند e-

وجه امری را در بسیاری موارد می‌توان با پسایند e-  به کار برد. استفاده از این پسایند در اغلب موارد تنها با تفاوتی سبکی همراه است، برای مثال:

Geh auch mal ein Risiko ein!
یا
Gehe auch mal ein Risiko ein!

گونه‌ی نخست بیشتر در زبان گفتاری معمول است. گونه دوم را بیش از همه می‌توان در زبان نوشتاری و ادبی یافت. استفاده از پسایند -e در وجه امری گاهی قدیمی به گوش می‌رسد یا در مخاطب این حس را برمی‌انگیزد که دارند به او درس می‌دهند.

در مواردی که در صرف فعل پسایند est- برای دوم شخص مفرد به کار می‌رود، در وجه امری e- حفظ می‌شود. 

(Du) warte(st) auf bessere Zeiten. -> Imperativ: Warte auf bessere Zeiten!

(Du) öffne(st) dein Herz. -> Imperativ: Öffne dein Herz!

فعل‌های که مصوت آن‌ها در هنگام صرف از e به i تغییر می‌کند (برای مثال !geben -> Gib)، این ویژگی را دارند که در وجه امری بدون e- به کار می‌روند.

وجه امریِ مخاطب غیر رسمی (جمع) 

اگر می‌خواهیم دو یا چند شخص را با وجه امری خطاب قرار دهیم، باید از آن در حالت جمع استفاده کنیم. در چنین مواردی کافی است که ضمیر دوم شخص جمع را کنار بگذاریم و فقط از شکل صرف‌شده‌ فعل برای دوم شخص جمع استفاده کنیم.

(Ihr) werft eure Liebe in die Stadt. -> Imperativ: Werft eure Liebe in die Stadt!

(Ihr) gebt jedem Gangster etwas ab. -> Imperativ: Gebt jedem Gangster etwas ab!

(Ihr) küsst nicht nur euer Geld. -> Imperativ: Küsst nicht nur euer Geld!

جمع‌بندی: وجه امری

شکل‌های باقاعده‌ی وجه امری از این قرار است:  

مخاطب غیر رسمی (مفرد)	!*Spar(e)* nicht an der falschen Stelle
مخاطب غیر رسمی (جمع)	!*Spart* nicht an der falschen Stelle!
مخاطب رسمی	!*Sparen Sie* nicht an der falschen Stelle!

وجه امری فعل sein بی‌قاعده ساخته می‌شود:

مخاطب غیر رسمی (مفرد)	!*Sei* mutig
مخاطب غیر رسمی (جمع)	!*Seid* mutig
مخاطب رسمی	!*Seien* Sie mutig

اصطلاحات دستوری به آلمانی:  

der Imperativ: وجه امری گونه یا وجهی خاص از فعل است. وجه امری را بیان یک خواهش، درخواست یا دستور به کار می‌بریم. 