gesetzliche Krankenversicherung (بیمه درمانی قانوناً اجباری) به عنوان بخشی از بیمه اجتماعی در آلمان به صورت قانونی مشخص شده و اکثر شاغلان موظف به داشتن آن هستند. با عضویت در یکی از Krankenkassen (شرکت‌های بیمه درمانی) که انتخابش با توست، هزینه ماهانه‌ای برای درمان و نگهداری می‌پردازی. این هزینه میان کار فرما و فرد شاغل تقسیم میشود. تو در پی عضویت یک کارت بیمه درمانی دریافت می‌کنی و شرکت بیمه نیز مخارج درمان پزشکی‌ات را متقبل میشود. امروزه اما به‌ویژه اکثر هزینه‌های ناشی از خدمات دندانپزشکی را باید خودت بپردازی.
سوای بیمه درمانی اجباری در آلمان امکان عضویت در بیمه خصوصی نیز وجود دارد. شاغلانی با بیش از ۴۸۰۰ یورو درآمد ناخالص ماهانه٬ کارمندان دولتی٬ دارندگان مشاغل آزاد و دانشجویان می‌توانند از بیمه درمانی خصوصی بهره گیرند. مدل پرداخت بیمه خصوصی بستگی به تعرفه‌‌ای دارد که انتخاب کرده‌ای. حق عضویت در بیمه خصوصی معمولا گران‌تر از بیمه درمانی اجباری است٬ اما بیمه‌شدگان در مقابل از خدمات بهتری برخوردارند.
برای پناهجویان نخست معاینه‌ای اولیه در نظر گرفته شده تا روشن شود که آیا مبتلا به بیماری‌های واگیردار هستند یا نه. بیماری‌ها و دردهای عاجل به سرعت مورد مداوا قرار می‌گیرند. پناهجویان پس از ۱۵ ماه اقامت از حقوق مشابه‌ای در زمینه مراقبت‌های پزشکی مانند دارندگان بیمه‌های اجباری برخوردار می‌شوند. به پناهجویان کارت‌های سلامتی الکترونیکی داده میشود. البته آنها باید یک تا دو درصد از کمک‌های مالی دولت را به شرکت‌های بیمه بپردازند.