دستور زبان

جمله‌‌های ربطی: um ... zu

جمله‌ ربطی برای بیان قصد و هدف که با ترکیب um ... zu ساخته می‌شود

جمله‌های ربطی که قصد، نیت و هدفی را بیان می‌کنند، معمولا به جمله‌ای اصلی وابسته‌اند که در آن کار یا عملی توصیف شده است. در زبان فارسی در این موارد معمولا از "تا" به عنوان حرف ربط استفاده می‌شود.

Wir kaufen einen Saugroboter. (عمل)

با جمله‌ای ربطی که هدف را بیان می‌کند، می‌توانیم نیت یا قصد از عملی یا رویدادی را شرح دهیم که در جمله اصلی آمده است. جمله‌ای ربطی و اصلی با یک ویرگول از یکدیگر تفکیک می‌شوند.

Wir kaufen einen Saugroboter, um Zeit zu sparen.

جمله‌ای فرعی که با حرف ربط ترکیبی um … zu ساخته می‌شود، با um شروع می‌شود. فعل در این جمله در پایان جمله قرار می‌گیرد، آنهم نه به شکل صرف‌شده، بلکه در شکل مصدر. پیش از مصدر فعل نیز سازه‌ دیگر این حرف ربط ترکیبی، یعنی zu قرار می‌گیرد. در مواردی که فعلی جداشدنی به کار رفته باشد، zu بین پیشوند و بخش اصلی فعل در مصدر می‌نشیند.

Ich brauche eine große Tasche, um die leeren Flaschen wegzubringen.

در جمله‌های ربطی که با um … zu ساخته شده‌اند، فاعلی وجود ندارد. به همین خاطر استفاده از این گزینه تنها زمانی ممکن است که فاعل جمله اصلی و جمله فرعی یکسان باشد.

Ich hole einen Besen. Ich kehre die Terrasse.
Ich hole einen Besen, um die Terrasse zu kehren.

در مواردی که فاعل جمله اصلی و جمله فرعی یکسان نباشند، می‌توانیم حرف ربط damit را به کار ببریم تا نیت و قصد از رویداد یا عملی را که در جمله اصلی آمده است، شرح بدهیم. جمله فرعی در این موارد با حرف ربط damit آغاز شده و جمله اصلی و فرعی نیز با ویرگول از هم تفکیک می‌شوند.

اصطلاحات دستوری به آلمانی:

der Infinitiv: مصدر شکل اصلی فعل است که صرف نشده است. فعل‌ها معمولا به شکل مصدر در واژه‌نامه‌ها و فرهنگ‌های لغت ثبت شده‌اند. مصدر فعل‌ها در زبان آلمانی اغلب به e)n)- ختم می‌شود.