دستور زبان

حروف اضافه متغیر (۳)

حروف اضافه متغیر که با حالت آکوزاتیو به کار می‌روند

اکثر حروف اضافه با حالت دستوری ثابتی به کار می‌روند. شماری از حروف اضافه اما می‌توانند به همراه حالت‌های دستوری مختلف به کار روند. حروف اضافه متغیر به خاطر این متغیر خوانده میشوند که میتوانند حالت اسمی را که به دنبال آنها می‌آید، بر حسب نوعِ پرسش تغییر دهند و گاه به حالت آکوزاتیو و گاه حالت داتیو تبدیل کنند. در زبان آلمانی ۹ حرف اضافه متغیر وجود دارد که از این قرارند:

in / an / unter / über / auf / vor / hinter / neben / zwischen.

حروف اضافه متغیر در صورتی که برای پاسخ به پرسش Wohin …? و برای بیان جهت یا مسیر به کار روند، به همراه حالت آکوزاتیو استفاده می‌شوند.

دو مرد یک قفسه را در کامیون قرار می‌دهند
null DW

Wohin legen die Männer das Regal?
Sie legen das Regal in den Lastwagen.

سلماو خانواده‌اش وسایل خود را در کارتن‌های اسباب‌کشی می‌گذارند و آن‌ها را در کامیون قرار می‌دهند.

Ibrahim stellt die Kiste in den Lastwagen.

Aya stellt den Spiegel an die Wand.

Selma stellt die Tasche unter den Tisch.

Aya hängt die Jacken über den Stuhl.

Selma setzt den Teddy auf die Tasche.

Ibrahim legt den Teppich vor den Schrank.

Selma stellt die Stühle hinter das Regal.

Aya legt die Lampe neben den Schrank.

Ibrahim stellt die Kiste zwischen die Stühle.

 

ترکیب‌های کوتاه و اختصاری

شماری از حروف اضافه با حرف تعریفی که پس آن‌ها قرار می‌گیرد، ادغام می‌شوند و ترکیبی کوتاه و اختصاری می‌سازند:

in + das = ins
an + das = ans

گاهی ممکن است که شماری از ترکیب‌های اختصاری دیگری بشنوی، که همیشه استفاده نمی‌شوند.

 

فعل‌هایی که جهت را بیان می‌کنند

۱) فعل‌های legen و stellen و setzen حرکتی در مکان را توصیف می‌کنند و تقریبا همیشه با عناصر زیر به کار می‌روند:

  • مفعول آکوزاتیو:

Aya legt die Bücher in die Kiste.

  • متممی که پاسخی است به پرسش Wohin …?

Aya legt die Bücher in die Kiste.

این افعال از این رو اغالب با حرف اضافه‌ای متغیر به کار می‌روند که حالت آکوزاتیو می‌طلبد.

۲) حروف اضافه متغیر به همراه حالت آکوزاتیو همچنین زمانی به کار می‌روند که می‌خواهیم چیزی جایی گذاشته یا قرار داده شود. در چنین مواردی فعل‌های sollen یا kommen یا gehören را بدون فعل دوم به کار می‌بریم.

Die Lampe soll über den Tisch.

Der Teddy kommt auf das Bett.

Das Familienfoto gehört an die Wand.

 

اصطلاحات دستوری به آلمانی:

die Wechselpräposition: شماری از حروف اضافه مکان در آلمانی حروف اضافه متغیر هستند که بر حسب مضمون با دو حالت دستوری مختلف به کار می‌روند. این حروف اضافه در پاسخ به پرسش Wo …? حالت داتیو می‌طلبند و در پاسخ به پرسش Wohin …? حالت آکوزاتیو.