استفاده از صفت‌ در زبان آلمانی

صفت‌ها برای توصیف موجودات زنده، اشیاء و مفاهیم به کار می‌روند. در صورتی که صفت پس از اسم یا ضمیری که موصف است، قرار گیرند یا در آغاز جمله و مستقیما پیش از فعل، تغییری نمی‌کنند:

Nicos T-Shirt ist rot. (یا Rot ist Nicos T-Shirt.)

صفت در زبان آلمانی اما می‌تواند بلافاصله پیش از موصوف قرار گیرد. در چنین مواردی پسایند صفت بر حسب حرف تعریف اسم که موصف است، تغییر می‌کند:

Nico trägt ein rotes T-Shirt.

به این تغییر صفت در آلمانی صرفِ صفت می‌گویند. در این چارچوب میان سه حالت مختلف صرف صفت تمایز قائل می‌شویم. اینکه ما از کدامیک از حالت‌ها استفاده می‌کنیم، بستگی به این دارد که پیش از اسم حرف تعریف معین یا نامعین به کار رفته و یا اینکه اصلا حرف تعریفی به کار نرفته است.

صرف صفت پس از حرف تعریف نامعین

صفت بین حرفت تعریف و اسمی که موصوف است، قرار می‌گیرد:

صفت در حالت فاعلی و حالت آكوزاتیو (حالت مفعولی مستقیم) پسایند حرف تعریف معین را می‌پذیرد و با آن تطابق دارد:

در حالت آکوزاتیو باید توجه داشت که حرف تعریف مذکر تغییر می‌کند و این تغییر در هنگام صرف صفت نیز اعمال می‌شود. در باقی موارد تغییری صورت نمی‌گیرد.

Nico, du brauchst einen neuen Pullover, eine neue Hose, ein neues T-Shirt und neue Turnschuhe!

استثناءها:

صفت‌هایی که به -el یا -er ختم می‌شوند، معمولا در هنگام صرف صفت تغییر می‌کنند و مصوت e که پیش از l یا r قرار دارد، حذف می‌شود:

dunkel: Nico trägt einen dunklen Pullover.
teuer: Der teure Pullover ist schön.

صفت‌های نادری (super و extra و همچنین شماری از رنگ‌ها) نیز وجود دارند که صرف نمی‌شوند و شکل آن‌ها ثابت می‌ماند:

super: Das ist ein super Film.
extra: Möchtest du einen extra Teller für den Salat?