فعلی که در ماضی قرار دارد، بر کار یا رویدادی دلالت دارد که در گذشته اتفاق افتاده است. تو با ماضی ساده فعل sein آشنا هستی. ماضی ساده فعل haben نیز کاربرد زیادی دارد، برای نمونه وقتی می‌خواهیم توضیح بدهیم که چرا دیر به قرار رسیده‌ایم.
Tut mir leid, mein Auto hatte eine Panne.
Tut mir leid, der Bus hatte Verspätung.
در زیر می‌توانی به طور اجمالی صرف فعل haben را در زمان حال مرور کنی:
Mein Auto hat (jetzt) eine Panne.
| مفرد: | |
| اول شخص | ich habe |
| دوم شخص | du hast |
| سوم شخص | er/sie/es hat |
| جمع: | |
| اول شخص | wir haben |
| دوم شخص | ihr habt |
| سوم شخص | sie haben |
| مخاطب رسمی | Sie haben |
صرف این فعل در زمان ماضی ساده نیز از این قرار است:
Mein Auto hatte (gestern) eine Panne.
| مفرد: | |
| اول شخص | ich hatte |
| دوم شخص | du hattest |
| سوم شخص | er/sie/es hatte |
| جمع: | |
| اول شخص | wir hatten |
| دوم شخص | ihr hattet |
| سوم شخص | sie hatten |
| مخاطب رسمی | Sie hatten |
|
اصطلاحات دستوری به آلمانی: das Präsens: مضارع یا حال صیغه‌ای از فعل است که معمولا به زمان حال دلالت دارد. حال ساده اغلب برای بیان رویدادها، کارها و وضعیت‌هایی به کار می‌رود که در زمان حال اتفاق می‌افتند یا جریان و ادامه دارند. das Präteritum: ماضی ساده صیغه‌ای از فعل است که به زمان گذشته دلالت دارد و به‌ویژه در زبان نوشتاری (برای مثال در مطبوعات و ادبیات) به کار می‌رود. ماضی ساده برای بیان رویدادها، کارها و وضعیت‌هایی به کار می‌رود که در گذشته به‌طور کامل انجام گرفته‌اند. ماضی ساده‌ی شماری از افعال، برای مثال فعل haben در زبان گفتاری آلمانی نیز کاربرد زیادی دارند. |