Czas przeszły prosty (Präteritum) stosowany jest przede wszystkim w języku pisanym do wyrażania tego, co się już wydarzyło. Często używa się go np. w tekstach biograficznych:
Der Architekt Walter Gropius wanderte 1934 aus und arbeitete ab 1937 in den USA.
Czasowniki wandern i arbeiten są przykładami czasowników regularnych. Znasz już różnicę między czasownikami regularnymi a nieregularnymi z lekcji na temat czasu przeszłego złożonego (Perfekt). Czasowniki, które w czasie Perfekt mają regularną odmianę, tworzą imiesłów czasu przeszłego (Partizip II) z końcówką -t. Są one regularne również w czasie Präteritum.
Formę Präteritum czasowników regularnych tworzymy, dodając do rdzenia czasownika przyrostek-te- i końcówkę osobową. W 1. i 3. osobie liczby pojedynczej po przyrostku -te- nie występuje jednak żadna dodatkowa końcówka.
Czasownik odmienia się w następujący sposób:
| Liczba pojedyncza: | |
| 1. osoba | ich wanderte |
| 2. osoba | du wandertest |
| 3. osoba | er/sie/es wanderte |
| Liczba mnoga: | |
| 1. osoba | wir wanderten |
| 2. osoba | ihr wandertet |
| 3. osoba | sie wanderten |
| Formalnie: | Sie wanderten |
Znasz już tę odmianę z lekcji na temat koniugacji czasowników modalnych w Präteritum.
Jeśli rdzeń czasownika kończy się na -t lub -d, dodajemy do niego przyrostek -ete-.
| Liczba pojedyncza: | |
| 1. osoba | ich arbeitete |
| 2. osoba | du arbeitetest |
| 3. osoba | er/sie/es arbeitete |
| Liczba mnoga: | |
| 1. osoba | wir arbeiteten |
| 2. osoba | ihr arbeitetet |
| 3. osoba | sie arbeiteten |
| Formalnie: | Sie arbeiteten |
|
Pojęcia gramatyczne w języku niemieckim: das Präteritum: Czas przeszły prosty (Präteritum) jest gramatyczną formą czasownika. Forma ta używana jest najczęściej w języku pisanym do przedstawiania wydarzeń, czynności i stanów, jakie miały miejsce w przeszłości. Niektóre czasowniki, np. sein, są często używane w Präteritum również w języku mówionym. |