Język niemiecki ma cztery przypadki: mianownik, dopełniacz, celownik oraz biernik. Za pomocą dopełniacza wyrażamy posiadanie lub przynależność.

Rzeczownik można dookreślić za pomocą innego rzeczownika w dopełniaczu, który nazywamy Genitivattribut (przydawka dopełniaczowa). Przydawka dopełniaczowa wyraża, do kogo lub do czego coś należy.

Rzeczowniki jako przydawki dopełniaczowe

Jeśli przydawka dopełniaczowa nie jest nazwą własną, z reguły znajduje się po rzeczowniku, którego przynależność określa.

Ist das deine Kaffeetasse?
Nein, das ist die Kaffeetasse des Regisseurs.

Ist das Nicos Hut?
Nein, das ist der Hut der Schauspielerin.

Sind das unsere Drehbücher?
Nein, das sind die Drehbücher des Kamerateams.

Sind das eure Mikrofone?
Nein, das sind die Mikrofone der Tonassistenten.

W dopełniaczu zmieniają się rodzajniki, a większość rzeczowników rodzaju męskiego i nijakiego otrzymuje także końcówkę -s. Rzeczowniki rodzaju żeńskiego oraz formy liczby mnogiej w dopełniaczu nie mają dodatkowej końcówki.

Rzeczowniki zakończone głoską s ( -s, -ß, -z lub -x) w dopełniaczu zawsze mają końcówkę -es.

Herr Friese ist der Besitzer des Hauses.

Obie końcówki możliwe są przede wszystkim w rzeczownikach jednosylabowych:

Das Ende des Film(e)s ist sehr traurig.
Der Autor des Buch(e)s ist ein berühmter Schriftsteller.