Powtórka: Stopniowanie przymiotników

Przymiotniki i niektóre przysłówki mogą przyjmować formy, za pomocą których wyrażamy wyższy lub najwyższy stopień jakiejś cechy. W ten sposób można porównywać istoty żywe lub rzeczy. Wyróżniamy trzy stopnie:

Stopień równy jest podstawową formą przymiotnika i opisuje jakąś cechę.

Eine kleine Wohnung ist billig.

Stopień wyższy porównuje istoty żywe lub rzeczy pod względem tej cechy. Za jego pomocą wyrażamy to, że ktoś lub coś posiada tę cechę w wyższym stopniu.

Ein Zimmer in einer WG ist billiger.

Za pomocą stopnia najwyższego wyrażamy zaś to, że ktoś lub coś posiada tę cechę w najwyższym stopniu.

Ein Zimmer bei den Eltern ist am billigsten.

Regularne formy stopniowania przymiotnika

Regularne formy stopniowania przymiotnika tworzysz w następujący sposób:

Stopień równy: forma podstawowa (np. billig)
Stopień wyższy: przymiotnik + -er (np. billiger)
Stopień najwyższy: am + przymiotnik+ -sten (np. am billigsten)

Formy stopniowania z przegłosem

Przymiotniki jednosylabowe z samogłoską a, o lub u w stopniu wyższym i najwyższym zazwyczaj otrzymują przegłos. Do tej grupy należy również przymiotnik gesund, mimo że składa się z dwóch sylab.

Stopień najwyższy z końcówką -esten

Jeśli przymiotnik kończy się na -t, -d, -s, -z, -ß, -sch lub -x, w stopniu najwyższym otrzymuje końcówkę -esten. Dzięki dodatkowej samogłosce -e wymowa jest łatwiejsza.