Podsumowanie: Zdania przydawkowe (względne)

Zdania przydawkowe (względne) to zdania poboczne. Z reguły nie mogą występować samodzielnie i są zależne od nadrzędnego zdania głównego bądź innego zdania pobocznego. Zdania przydawkowe (względne) dostarczają bliższych informacji o rzeczowniku lub zaimku w zdaniu nadrzędnym. Zdanie względne z reguły stoi bezpośrednio za wyrazem, do którego się odnosi, i jest oddzielone przecinkiem. Odmieniony czasownik przeważnie znajduje się na końcu zdania względnego. Zdanie przydawkowe (względne) łączy się ze zdaniem nadrzędnym za pomocą zaimka względnego, który odnosi się do wyrazu w zdaniu nadrzędnym.

Wyraz ten określa Genus (= płeć gramatyczna) oraz Numerus (= liczba pojedyncza/mnoga) zaimka względnego, który łączy podrzędne zdanie względne ze zdaniem nadrzędnym.

Kasus (= przypadek), w którym występuje zaimek względny, zależy od tego, jaką funkcję gramatyczną pełni zaimek względny z zdaniu względnym.

Przykład:

Wyraz, do którego odnosi się zaimek względny, jest rodzaju męskiego w liczbie pojedynczej (der Investor).

Mianownik: Zaimek względny jest podmiotem.

Ich kenne einen Investor. Er (= der Investor) hat Interesse an einem Lieferservice.
Ich kenne einen Investor, der Interesse an einem Lieferservice hat.

Biernik: Zaimek względny jest dopełnieniem bliższym (w bierniku) lub stoi po przyimku wymagającym biernika.

Ich kenne einen Investor. Ich kann ihn (= den Investor) mal anrufen und fragen.
Ich kenne einen Investor, den ich mal anrufen und fragen kann.

Celownik: Zaimek względny jest dopełnieniem dalszym (w celowniku) lub stoi po przyimku wymagającym celownika.

Ich kenne einen Investor. Ich habe früher schon mit ihm (= dem Investor) zusammengearbeitet.
Ich kenne einen Investor, mit dem ich früher schon zusammengearbeitet habe.

Zestawienie zaimków względnych der, die oraz das: