جمع‌بندی: جمله‌های موصولی

جمله‌های موصولی جمله‌هایی فرعی هستند. این جمله‌ها معمولا نمی‌توانند به تنهایی به کار روند و وابسته به جمله‌ای اصلی یا یک جمله فرعی دیگر هستند. جمله‌های موصولی اطلاعات بیشتری در مورد اسم یا ضمیری که در جمله اصلی آمده، به دست می‌دهند. جمله‌ موصولی معمولا بلافاصله پس از واژه‌ای که به آن مربوط می‌شود، قرار می‌گیرد. جمله اصلی و موصولی با ویرگول از هم تفکیک می‌شوند. فعلِ صرف‌شده در جمله موصولی در پایان جمله قرار دارد. جمله‌ موصولی از طریق ضمیری موصولی با جمله اصلی پیوند داده می‌شود.

اسم یا گروه اسمی که در جمله موصولی توصیف می‌شود، جنسیت (Genus) و شمار (Numerus) ضمیر موصولی را تعیین می‌کند. این ضمیر جمله اصلی را به جمله موصولی پیوند می‌دهد.

نقش دستوری ضمیر موصولی در جمله فرعی تعیین‌کننده حالت دستوری آن (Kasus) است.

مثال:

واژه‌ای که ضمیر موصولی جانشین آن است (der Investor)، مذکر و مفرد است.

حالت فاعلی: ضمیر موصولی در این مورد فاعل جمله‌ موصولی است.

Ich kenne einen Investor. Er (= der Investor) hat Interesse an einem Lieferservice.
Ich kenne einen Investor, der Interesse an einem Lieferservice hat.

حالت آکوزاتیو: ضمیر موصولی مفعول آکوزاتیو است یا پس از حرف اضافه‌ای قرار گرفته که این حالت دستوری را می‌طلبد.

Ich kenne einen Investor. Ich kann ihn (= den Investor) mal anrufen und fragen.
Ich kenne einen Investor, den ich mal anrufen und fragen kann.

حالت داتیو: ضمیر موصولی مفعول داتیو است یا پس از حرف اضافه‌ای قرار گرفته که این حالت دستوری را می‌طلبد.

Ich kenne einen Investor. Ich habe früher schon mit ihm (= dem Investor) zusammengearbeitet.
Ich kenne einen Investor, mit dem ich früher schon zusammengearbeitet habe.

در جدول زیر می‌توانی ضمایر موصولی der و die و das را در حالت‌های دستوری گوناگون در یک نگاه مرور کنی: