حالت داتیو

مذکر          

مؤنث

خنثی

جمع

حالت داتیو

حالت فاعلی

اصطلاحات دستوری به آلمانی:

der Dativ: در زبان آلمانی چهار شکل یا حالت دستوری برای اسم‌ها وجود دارد. این چهار حالت Fälle یا Kasus نیز خوانده می‌شوند. افزون بر حالت فاعلی و حالت آکوزاتیو (حالت مفعولی مستقیم)، حالت داتیو (حالت مفعولی غیرمستقیم) نیز وجود دارد. اسم‌ها برای مثال زمانی در این حالت قرار می‌گیرند که با حروف اضافه مشخص یا به عنوان مفعول داتیو فعلی به کار روند که چنین متممی را می‌طلبد. حروف تعریف معین/نامعین در حالت داتیو از این قرارند:

 dem/einem, der/einer, dem/einem, den/-

در حالت جمع در اغلب موارد پسایند -n نیز به اسم جمع اضافه می‌شود.

das Personalpronomen: ضمایر شخصی در جمله‌ها جایگزین اسم هستند و به موجودات، اشیا و چگونگی امر دلالت دارند. واژه‌های ich و du و Sie نمونه‌هایی از ضمایر شخصی هستند.