اکثر جمله‌های خبری در زبان آلمانی از دست کم یک فعل صرف‌شده و یک فاعل تشکیل شده‌اند. فاعل موجودی زنده، شیء یا مفهومی است که انجام دادن کاری یا روی دادن حالتی به آن نسبت داده می‌شود. در مباحث دستوری لفظ نهاد نیز برای فاعل به کار می‌رود. فاعل معمولا اسم، گروهی اسمی یا ضمیری شخصی است.
در صورتی که فاعل یک اسم همراه با حرف تعریف است، حرف تعریف به یکی از گونه‌های زیر خواهد بود:
| مذکر | der / ein |
| مؤنث | die / eine |
| خنثی | das / ein |
| جمع | die / - |
به این شکل حالت فاعلی یا نومیناتیو (Nominativ) نیز گفته می‌شود.
فاعل معمولا به پرسش Wer? (کی؟) یاWas? (چی؟) پاسخ می‌دهد و همچنین صیغه فعلی را که صرف می‌شود، تعیین می‌کند. wer در مورد افراد به کار می‌رود و was در مورد جانوران، گیاهان، اشیاء و مفاهیم.
|
اصطلاحات دستوری به آلمانی: das Subjekt: فاعل موجودی زنده، شیء یا مفهومی است که انجام دادن کاری یا روی دادن حالتی به آن نسبت داده می‌شود. فاعل معمول اسم، گروهی اسمی یا ضمیری شخصی است. یک اسم می‌تواند در جمله نقش‌های گوناگونی داشته باشد و برای نمونه فاعل یا مفعول باشد. اسم بر حسب کارکرد و نقشی که بر عهده می‌گیرد، می‌تواند تغییر کند. این تغییر و دگرگونی را بهتر از همه می‌توان با کمک شکل حرف تعریف تشخیص داد. در زبان آلمانی چهار مقوله یا حالت دستوری داریم که به آلمانی Fälle یا Kasus خوانده می‌شود. یکی از حالت‌ها، حالت فاعلی (Nominativ) است. der Nominativ: فاعل یا نهاد جمله همواره در حالت فاعلی است. حروف تعریف در حالت فاعلی از این قرارند: der/ein (مذکر) |