افعال در کنار فاعل متمم‌های دیگری نیز می‌توانند بپذیرند. برخی از فعل‌ها به چنین متمم‌هایی نیاز دارند تا معنی‌‌شان کامل شود. چنین متمم‌های وابسته به فعل را مفعول می‌خوانند. موجودات زنده، اشیاء و مفاهیم می‌توانند در جایگاه مفعول بنشینند.
در زبان آلمانی بسیاری از فعل‌ها مفعولی در حالت آکوزاتیو (مفعول مستقیم) می‌طلبند. در صورتی که مفعول آکوزاتیو همراه با حرف تعریف باشد، آن حرف تعریف به یکی از گونه‌های زیر است:
| مذکر | den / einen |
| مؤنث | die / eine |
| خنثی | das / ein |
| جمع | die / - |
مفعول آکوزاتیو (مفعول مستقیم) به پرسش Wen? (کی را؟) یا Was? (چی را؟) پاسخ می‌دهد. wen در مورد افراد به کار می‌رود و was در مورد جانوران، گیاهان، اشیاء و مفاهیم.
شماری از فعل‌هایی که مفعول آکوزاتیو می‌طلبند، از این قرارند:
essen / trinken / nehmen / suchen / kennen / machen / lieben / anrufen / besuchen / besichtigen …
|
اصطلاحات دستوری به آلمانی: das Objekt: مفعول موجودی زنده، شیء یا مفهومی است که فاعل به بر روی آن کاری را انجام می‌دهد. به مفعول متمم جمله نیز می‌گویند. مفعول معمولا اسم، گروهی اسمی یا ضمیری شخصی است. یک اسم می‌تواند در جمله نقش‌های گوناگونی داشته باشد و برای نمونه فاعل یا مفعول باشد. اسم بر حسب کارکرد و نقشی که بر عهده می‌گیرد، می‌تواند تغییر کند. این تغییر و دگرگونی را بهتر از همه می‌توان با کمک شکل حرف تعریف تشخیص داد. در زبان آلمانی چهار مقوله یا حالت دستوری داریم که به آلمانی Fälle یا Kasus خوانده می‌شود. یکی از حالت‌ها، حالت آکوزاتیو (Akkusativ) یا حالت مفعولی مستقیم است. der Akkusativ: مفعول‌ها غالبا در حالت آکوزاتیو قرار دارند. حروف تعریف در حالت آکوزاتیو (حالت مفعولی مستقیم) از این قرارند: den / einen (مذکر) |