فعل‌های وجهی معمولا به همراه فعلی دیگر در جمله قرار دارند و رابطه یا دیدگاه فاعل به کار، حالت یا رویدادی را توصیف می‌کنند که توسط فعل اصلی بیان می‌شود.

با کمک فعل‌های وجهی می‌توان این معانی را بیان کرد:

توانایی / امکان: فعل وجهی können

Nico kann Deutsch sprechen.
(او زبان آلمانی را یاد گرفته و به این ترتیب از توانایی لازم برای صحبت کردن به زبان آلمانی برخوردار است.)

Nico kann bei Inge wohnen.
 (او این امکان را دارد که پیش اینگه زندگی کند.)

اجازه: dürfen

Emma darf eine Freundin besuchen.
(مادر اِما به او این اجازه را داده است.)

منع: dürfen + نفی

Emma darf keinen Alkohol trinken.
(پدر و مادر اِما او را از نوشیدن الکل منع کرده‌اند. از آن گذشته کودکان طبق قانون اجازه نوشیدن مشروبات الکلی را ندارند.)

ضرورت / اجبار: müssen

Emma muss die Hausaufgaben machen.
 (در صورتی که او تکالیف مدرسه را انجام ندهد با جریمه از سوی معلم روبرو خواهد شد.)

عدم ضرورت / عدم اجبار: müssen + نفی

Wir müssen nicht mehr trainieren.
(ما از سلامتی جسمانی لازم برخورداریم و دیگر لازم نیست تمرین کنیم.)

خواست / توصیه مؤکد: sollen

Nico soll studieren.
(پدر و مادر نیکو می‌خواهند که او در دانشگاه تحصیل کند.)

قصد / میل شدید: wollen

Lisa will heute Abend mit Nina ins Kino gehen.
 (لیزا و نینا امشب قصد رفتن به سینما را دارند و برنامه لازم را برای این کار چیده‌اند.)

بیان محترمانه‌ میل یا خواسته: möchten

Selma möchte als Architektin arbeiten.
(سلما میل دارد که به عنوان آرشیتکت کار کند.)