Powtórka: Zdania przydawkowe (względne) z zaimkami względnymi w mianowniku i bierniku

Zdania przydawkowe (względne) to zdania poboczne. Z reguły nie mogą być samodzielne i są zależne od nadrzędnego zdania głównego lub innego zdania pobocznego. Zdania przydawkowe (względne) podają bliższe informacje dotyczące rzeczownika lub zaimka w zdaniu nadrzędnym. Zdanie względne przeważnie następuje po wyrazie w zdaniu nadrzędnym, do którego się odnosi, i jest oddzielone przecinkiem. Odmieniony czasownik zwykle znajduje się na końcu zdania względnego. Zdanie przydawkowe (względne) łączy się ze zdaniem nadrzędnym za pomocą zaimka względnego, który odnosi się do wyrazu w zdaniu nadrzędnym.

Nico besucht Pepe. Er (= Pepe) wohnt in einem Hotel.

Pepe jest odnośnikiem dla zaimka względnego.

Nico besucht Pepe, der in einem Hotel wohnt.

Odnośnik określa Genus (= płeć gramatyczna) oraz Numerus (= liczba pojedyncza/mnoga) zaimka względnego, który łączy podrzędne zdanie względne ze zdaniem nadrzędnym. Pepe to mężczyzna, a więc rodzaj męski w liczbie pojedynczej.

Kasus (= przypadek), w którym występuje zaimek względny, zależy od jego funkcji gramatycznej w zdaniu przydawkowym (względnym). W pierwszym zdaniu (Nico besucht Pepe) Pepe jest dopełnieniem bliższym (w bierniku), zaś w drugim zdaniu (Er wohnt in einem Hotel) jest podmiotem, więc występuje w mianowniku.

Zaimek względny jest rodzaju męskiego w liczbie pojedynczej i występuje w mianowniku. Brzmi więc: der.

Zaimki względne:

Przyjrzyj się przykładowi z biernikiem:

Nico spricht mit Pepe. Er bittet ihn (= Pepe) um Hilfe.

W drugim zdaniu Pepe stanowi dopełnienie bliższe (w bierniku). Zaimek względny brzmi więc: den.

Nico spricht mit Pepe, den er um Hilfe bittet.