Τα αυτοπαθή ρήματα συνδέονται πάγια με μία αντωνυμία, η οποία αναφέρεται στο υποκείμενο. Η αντωνυμία αυτή ονομάζεται αυτοπαθής αντωνυμία. Στην περίπτωση των πραγματικών αυτοπαθών ρημάτων, η αυτοπαθής αντωνυμία συνιστά αναπόσπαστο μέρος του ρήματος. Στην περίπτωση των ψευδο-αυτοπαθών ρημάτων, η αυτοπαθής αντωνυμία έχει τον ρόλο του αντικειμένου.

Ως επί το πλείστον, οι τύποι της αυτοπαθούς αντωνυμίας αντιστοιχούν στους τύπους της προσωπικής αντωνυμίας. Η αυτοπαθής αντωνυμία παρουσιάζει μόνο στο γ' πρόσωπο έναν διαφορετικό τύπο, ο οποίος στον ενικό και στον πληθυντικό έχει ως εξής: «sich».

Η αυτοπαθής αντωνυμία είναι, κατά κανόνα, στην αιτιατική, και παρουσιάζει τους εξής τύπους: