Σε μία απλή δηλωτική πρόταση, το ρήμα έχει μία σταθερή συντακτική θέση. Βρίσκεται πάντα στη δεύτερη θέση. Η τοποθέτηση του υποκειμένου είναι πιο ελεύθερη. Βρίσκεται συχνά στην αρχή της πρότασης, δηλαδή πριν από το ρήμα.

Στην αρχή της πρότασης μπορούμε όμως να βάλουμε και άλλα μέρη της πρότασης, για να τους δώσουμε έμφαση. Αυτό συμβαίνει συχνά με χρονικούς ή τοπικούς προσδιορισμούς. Σε αυτή την περίπτωση, το υποκείμενο τοποθετείται μετά το ρήμα, δηλαδή στην τρίτη συντακτική θέση.

Παράδειγμα: Χρονικός προσδιορισμός «jetzt»

Παράδειγμα: Τοπικός προσδιορισμός «in Frankreich»*

*Σε αυτή την περίπτωση, ο χρονικός προσδιορισμός αποτελείται από δύο λέξεις. Επειδή αυτές οι λέξεις πρέπει να γραφτούν μαζί, τοποθετούνται μαζί στην πρώτη θέση. Το ρήμα βρίσκεται και εδώ στη δεύτερη θέση.

Κάποιες φορές μπορούν να μπουν και άλλα μέρη της πρότασης στην πρώτη θέση.