بسیاری از فعل‌ها در آلمانی به مفعول یا متممی نیاز دارند تا معنای خود را در جمله کامل کنند. این مفعول در اکثر موارد مستقیم است و در حالت آکوزاتیو قرار دارد. بدون شک تا کنون أفعال زیادی یاد گرفته‌ای که به همراه مفعول آکوزاتیو به کار می‌روند:

haben, lernen, brauchen, anrufen, essen, trinken, nehmen, suchen, kennen, machen, lieben, hassen, besuchen, besichtigen, bestellen, bekommen, mögen, putzen, kontrollieren, vorbereiten, waschen, öffnen, schließen, reparieren, küssen, werfen …

مفعول آکوزاتیو می‌تواند اسم به همراه حرف تعریف یا ضمیر شخصی باشد. مثال: 

Der Mann bestellt einen Kaffee. Er trinkt ihn und wirft den leeren Kaffeebecher dann in den Papierkorb.

ضمایر شخصی: حالت آکوزاتیو 

هر اسمی را می‌توان با ضمیر جایگزین کرد. ضمایر می‌توانند بر موجودات زنده، اشیاء یا مفاهیم دلالت کنند. هر ضمیری می‌تواند نه تنها در حالت فاعلی بلکه در حالت دستوری دیگر هم قرار گیرد. برای نمونه یک ضمیر پس از حرف اضافه یا فعلی که حالت آکوزاتیو می‌طلبد، در این حالت به کار می‌رود. همانگونه که در جدول زیر می‌توان دید، شکل اکثر ضمایر در حالت آکوزاتیو با حالت فاعلی تفاوت دارد. شکل شماری هم ثابت می‌ماند.