دستور زبان

بیان امر و دستور

برای بیان دستور و خواست راههای گوناگونی وجود دارد. یکی از رایجترین راهها استفاده از وجه امری است.

 

وجه امری برای مخاطب رسمی

در مواردی که به طرفِ گفتوگو "شما" میگوییم، از وجه امری رسمی استفاده میکنیم. برای ساخت جملهی امری کافی است که فعلِ صرفشده را در آغاز جمله و پیش از ضمیر قرار دهیم.

 

   den Käse in Würfel.

   Sie Schneiden

   den Käse auf die Pizza.

   Sie Legen

   die Pizza in den Ofen.

   Sie Schieben

 

مصدر

در دستورها، راهنماییها و توصیههای کتبی، برای مثال در برگههای اطلاعات مصرف دارو یا دستورالعملهای گوناگون گاهی هم از مصدر برای بیان دستور یا توصیه استفاده میشود. در چنین مواردی فاعل جمله حذف میشود و فعل اصلی در شکل مصدر در پایان جمله قرار میگیرد.

Den Käse in Würfel schneiden.
Den Käse auf die Pizza legen.
Die Pizza in den Ofen schieben.

 

اصطلاحات دستوری به آلمانی

Der Infinitiv: مصدر یا بن‌واژه، گونه‌ی ‌اصلی فعل است که صرف ‌نشده است. مصدر تنها مفهوم فعل را می‌رساند و بر زمان، شخص و شمار دلالت نمی‌کند. افعال در مدخل‌های واژه‌نامه‌ها یا فهرست‌های واژگان معمولا به شکل مصدر آمده‌اند. فعل‌های آلمانی در حالت مصدر به e)n)- ختم می‌شوند.