صفت در زبان آلمانی می‌تواند مستقیم پیش از موصوف قرار گیرد. در چنین مواردی پسایند صفت بر حسب حرف تعریف اسم که موصوف است، تغییر می‌کند. به این تغییر صفت در آلمانی صرفِ صفت می‌گویند. در این چارچوب میان سه حالت مختلف صرف صفت تمایز قائل می‌شویم. اینکه ما از کدامیک از حالت‌ها استفاده می‌کنیم، بستگی به این دارد که پیش از اسم حرف تعریف معین یا نامعین به کار رفته و یا اینکه اصلا حرف تعریفی به کار نرفته است.

صرف صفت پس از حرف تعریف معین

Inge schenkt Nico ein gestreiftes Hemd. – Nico findet das gestreifte Hemd nicht so schön.

وقتی پیش از اسم حرف تعریفی نامعین قرار گیرد، صفت (در حالت فاعلی و حالت آکوزاتیو) پسایند حرفت تعریف معین را می‌پذیرد.

اما وقتی پیش از اسم حرف تعریف معین قرار گیرد، صفت تنها با پسایند -e یا -en به کار می‌رود.
 

مذکر:
der schicke Pullover (حالت فاعلی)
den schicken Pullover (حالت آكوزاتیو)

مؤنث:
die schicke Hose (حالت فاعلی و حالت آكوزاتیو)

خنثی:
das schicke Hemd (حالت فاعلی و حالت آکوزاتیو)

جمع:
die schicken Schuhe (حالت فاعلی و حالت آکوزاتیو)

صفت‌هایی که پیش از اسم مذکر قرار می‌گیرد، در حالت آکوزاتیو پسایند -en به آنها افزوده می‌شود.
صفت‌هایی که پیش از اسمی در صیغه جمع قرار می‌گیرد نیز پسایند -en به آنها افزوده می‌شود.

صرف صفت پس از حروف تعریف یا حرف تعریف منفی           

صفت‌هایی که میان حروف تعریف ملکی (برای مثال mein / dein / sein) یا حرف تعریف منفی (kein) و اسم قرار می‌گیرند، ...

• در صیغه مفرد همانگونه صرف می‌شوند که پس از حرف تعریف نامعین صرف می‌شوند.
• در صیغه جمع همانگونه صرف می‌شوند که پس از حرف تعریف معین صرف می‌شوند.
   

مذکر:
kein schicker Pullover (حالت فاعلی)
keinen schicken Pullover (حالت آکوزاتیو)

مؤنث:
keine schicke Hose (حالت فاعلی و حالت آکوزاتیو)

خنثی:
kein schickes Hemd (حالت فاعلی و حالت آکوزاتیو)

جمع:
keine schicken Schuhe (حالت فاعلی و حالت آکوزاتیو)