در هنگام صرف فعل شناسه نیز بر حسب اینکه فعل به چه شخصی برمی‌گردد، تغییر می‌کند. شناسه‌ی فعل به ریشه فعل وصل می‌شود.
مثال: kommen
Woher kommst du, Nico? – Ich komme aus Spanien.
Woher kommen Sie, Herr González? – Ich komme aus Spanien.
اکثر فعل‌ها در زمان حال به شکل زیر صرف می‌شوند:
| kommen | |||
| اول شخص | مفرد |
ich komme |
|
| دوم شخص | مفرد | du kommst | |
| مخاطب رسمی | مفرد و جمع | Sie kommen |
مثال: heißen
در مواردی که ریشه‌ی فعل به حروفِ -s ، -ß، -z یا -x ختم شود، در هنگام صرف دوم شخص مفرد تنها شناسه -t به ریشه اضافه می‌شود:
| heißen | |||
| اول شخص | مفرد | ich heiße | |
| دوم شخص | مفرد | du heißt | |
| مخاطب رسمی | المفرد والجمع | Sie heißen |
مثال: sein
Ich bin Nico. Und wer bist du? – Ich bin Emma.
Ich bin Lisa Brunner. Und wer sind Sie? – Ich bin Sigi Körner.
فعلsein و دیگر فعل‌های مهم در زبان آلمانی بی‌قاعده هستند. به همین دلیل صیغه‌های فعل را همیشه به همراه مصدر یاد بگیر!
| sein | |||
| اول شخص | مفرد | ich bin | |
| دوم شخص | مفرد | du bist | |
| مخاطب رسمی | مفرد و جمع | Sie sind |