ماضی ساده فعل‌های باقاعده
ماضی ساده بیش از همه برای بیان زمان گذشته در زبان نوشتاری به کار می‌رود. در متن‌هایی که در باره شرح حال و زندگی‌نامه کسی است، نمونه‌های فراوانی از ماضی ساده را می‌توان یافت:
Der Architekt Walter Gropius wanderte 1934 aus und arbeitete ab 1937 in den USA.
فعل‌های wandern و arbeiten نمونه‌هایی از فعل‌های باقاعده در آلمانی هستند. تو در مباحث گذشته با تفاوت میان فعل‌های باقاعده و بی‌قاعده در ارتباط با زمان ماضی نقلی آشنا شدی. اسم مفعول فعل‌های باقاعده در آلمانی همواره به -t ختم می‌شود. صرف این فعل‌ها در زمان ماضی ساده نیز باقاعده است.
برای صرف فعل در زمان ماضی ساده کافی است که -te- را به بُن فعل بیافزاییم و سپس پسایند فعل را برای شخص مورد نظر اضافه کنیم. توجه داشته باش که در اول و سوم شخص مفرد پس از -te- پسایندی دیگر افزوده نمی‌شود.
در جدول‌های زیر می‌توانی چگونگی صرف فعل‌های باقاعده را مرور کنی:
| مفرد: | |
| اول شخص | ich wanderte |
| دوم شخص | du wandertest |
| سوم شخص | er/sie/es wanderte |
| جمع: | |
| اول شخص | wir wanderten |
| دوم شخص | ihr wandertet |
| سوم شخص | sie wanderten |
| مخاطب رسمی | Sie wanderten |
با صرف فعل‌های وجهی در ماضی ساده در مباحث پیشین آشنا شدی.
در صورتی که بُن فعل به -t یا -d ختم شود، برای ساخت ماضی ساده به آن -ete- اضافه می‌شود.
| امفرد: | |
| اول شخص | ich arbeitete |
| دوم شخص | du arbeitetest |
| سوم شخص | er/sie/es arbeitete |
| جمع: | |
| اول شخص | wir arbeiteten |
| دوم شخص | ihr arbeitetet |
| سوم شخص | sie arbeiteten |
| مخاطب رسمی | Sie arbeiteten |
|
اصطلاحات دستوری به آلمانی: das Präteritum: ماضی ساده صیغه‌ای از فعل است که به زمان گذشته دلالت دارد و به‌ویژه در زبان نوشتاری (برای مثال در مطبوعات و ادبیات) به کار می‌رود. ماضی ساده برای بیان رویدادها، کارها و وضعیت‌هایی به کار می‌رود که در گذشته به‌طور کامل انجام گرفته‌اند. ماضی ساده شماری از افعال، برای مثال فعل sein در زبان گفتاری آلمانی نیز کاربرد زیادی دارند. |