وجه التزامی ۲ در زبان آلمانی وجهی از فعل است که با کمک آن می‌توان میل‌ها و آرزوهای خود را بیان کرد. این وجه را همچنین می‌توان برای بیان خواهش یا پرسش‌های محترمانه به کار برد. در اکثر موارد فعل وجهی können به کار می‌رود. خواست و تقاضاهایی که با فعل können فرمول‌بندی شده‌اند، معمولا جمله‌هایی پرسشی هستند:
Könnte ich bitte mit Herrn Thoma sprechen?
Könnten Sie Herrn Thoma bitte etwas ausrichten?
جمله‌های زیر پرسش‌هایی سودمند هستند که می‌توانی آن‌ها را در گفت‌وگوهای روزمره زیاد به کار ببری:
Könnten Sie bitte etwas lauter / langsamer sprechen?
Könnten Sie das bitte wiederholen?
Könnten Sie mir bitte helfen?
در جدول زیر می‌توان صرف فعل können در وجه التزامی ۲ را مرور کنی:
| مفرد: | |
| اول شخص | ich könnte |
| دوم شخص | du könntest |
| سوم شخص | er/sie/es könnte |
| جمع: | |
| اول شخص | wir könnten |
| دوم شخص | ihr könntet |
| سوم شخص | sie könnten |
| مخاطب رسمی | Sie könnten |
|
اصطلاحات دستوری به آلمانی: der Konjunktiv II: وجه التزامی ۲ در زبان آلمانی وجهی از فعل است که با کمک آن می‌توان مفاهیمی غیرواقعی را بیان کرد. وجه التزامی ۲ را برای مثال وقتی به کار می‌بریم که می‌خواهیم میل‌ها، آرزوها یا شرط‌هایی غیرواقعی را بیان کنیم. این وجه را همچنین می‌توان برای بیان محترمانه خواهش‌ها، پرسش‌ها یا پیشنهادها به کار برد. |