„Nein danke, ich möchte nicht.“
„Das ist sehr nett, aber ich kann jetzt nicht.“
„Nicht jetzt, danke. Gerne ein anderes Mal.“
„Nein danke, daran habe ich kein Interesse.“
 

در آلمان مراوده و ارتباطِ رک و صریح معمول است. اگر مایل به انجام کاری نیستی، می‌توانی در زندگی شخصی و در محیط اداری راحت و صریح Nein بگویی. طبیعتا محترمانه‌تر آن است که Nein را با danke و یک لبخند یا توضیحی دوستانه همراه کنی. در مقابل اگر کسی به تو چیزی (برای مثال یک فنجان چای) پیشنهاد یا تعارف می‌کند و مایلی که آن را بپذیری، لازم نیست که از اول از سر احترام و تعارف آن را رد کنی. یک آلمانی شاید این پرسش را اصلاً برای بار دوم و سوم مطرح نکند.

„Es tut mir leid, aber ich sehe das anders.“
„Ich habe da noch ein Problem, nämlich …“
„Kann ich dazu noch etwas fragen?“
 

این موضوع در موارد تردیدآمیز نیز به همین گونه است. اگر درباره موضوعی شک داری، می‌توانی آن را بی‌پرده و صریح، اما محترمانه حتی با کارفرما یا معلم‌ات در میان بگذاری. در چنین مواردی بهتر است که تردید خود را محترمانه بیان کنی. مهم این است که طرف‌های گفت‌وگو احترام به یکدیگر را رعایت کنند.