Dopełniacz nazw własnych

Język niemiecki ma cztery przypadki. Trzy z nich już znasz: mianownik, biernik i celownik. Czwartym jest dopełniacz. Dopełniacz jest stosowany, by wyrazić posiadanie lub przynależność.

Rzeczownikiem w dopełniaczu, czyli przydawką dopełniaczową, możemy dookreślić inny rzeczownik i tym samym wyjaśnić, co do kogo należy. Jeśli przydawka dopełniaczowa jest nazwą własną, z reguły stoi przed innym rzeczownikiem i ma końcówkę-s.

Das ist Selmas Handy.

Das ist Sebastians Gitarre.

 

W nazwach własnych, które kończą się na głoskę zawierającą s (-s, , -z lub -x), zamiast końcówki -s stawiamy apostrof:

Das ist Max' Fahrrad.

Pojęcia gramatyczne w języku niemieckim:

der Genitiv: W języku niemieckim istnieją cztery kategorie czy formy rzeczownika, nazywane Fälle bądź Kasus. Obok mianownika (Nominativ), biernika (Akkusativ) i celownika (Dativ) istnieje także dopełniacz (Genitiv).
Rzeczowniki przyjmują formę dopełniacza np. jeśli łączą się z konkretnymi przyimkami lub dookreślają inne rzeczowniki jako przydawka. Przydawką dopełniaczową wyrażamy posiadanie lub przynależność. Rodzajniki mają formy: des/eines, der/einer, der/-. Do rzeczowników rodzaju męskiego lub nijakiego oraz do nazw własnych często dodajemy końcówkę -s.