By wyrazić, kim, czym lub jakim chciałoby się być, stosujemy szczególną formę czasownika sein. Formę tę nazywamy Konjunktiv II.
Rzeczywistość: Ich bin nicht verheiratet.
Życzenie: Ich wäre gern verheiratet.
Koniugacja sein w Konjunktiv II:
| Liczba pojedyncza: | |
| 1. osoba | ich wäre |
| 2. osoba | du wärst (du wärest)* |
| 3. osoba | er/sie/es/man wäre |
| Liczba mnoga: | |
| 1. osoba | wir wären |
| 2. osoba | ihr wärt (ihr wäret)* |
| 3. osoba | sie wären |
| Formalnie: | Sie wären |
*Możliwe są tutaj dwie formy. Forma w nawiasach stosowana jest rzadko.