هنگامی که در آلمانی از دو یا چند موجود زنده یا شیء صحبت می‌کنیم، اسم را در حالت جمع به کار می‌بریم. در آلمانی بر خلاف فارسی پس از اعداد ۲ و بیشتر حالت جمع استفاده می‌شود.
Das ist ein Stift. Der Stift kostet 1,50 Euro. (مفرد)
Das sind fünf Stifte. Die Stifte kosten 7,50 Euro. (جمع)
در زبان آلمانی راه‌های گوناگونی برای ساخت حالت جمع وجود دارد. به دشواری می‌توان قواعدی عمومی و فراگیر در این باره به دست داد که چه اسم‌های در آلمانی چه پسوند جمعی دارند، و دشوارتر نیز به ذهن سپردن و به کارگیری این قواعد است. به همین خاطر بهترین راه این است که هر اسمی را به همراه حرف تعریف و حالت جمع‌اش یاد بگیری. اطلاعات دقیق در این باره را می‌توانی در فرهنگ لغت پیدا کنی. معمولا حالت جمع به صورت کامل نوشته نمی‌شود، بلکه پسوند جمعی که برای آن به کار گرفته می‌شود، ذکر می‌گردد.
جمع واژه Stift با این حساب با پسوند –e ساخته می‌شود و از این قرار است: die Stifte
جمع واژه Buch به این ترتیب با مصوت ترکیبی و پسوند -er ساخته می‌شود: die Bücher
همانگونه که در تصویر می‌بینی، علامتگذاریِ مصوت ترکیبی در چنین مواردی یک خط با دو نقطه‌ی روی آن است.
در زبان آلمانی پنج پسوند گوناگون برای ساختن حالت جمع وجود دارد:
|
پسوند |
مثال |
| -n | die Brille, die Brillen |
| -en | die Zahl, die Zahlen |
| -e | der Stift, die Stifte |
| -er | das Kind, die Kinder |
| -s | das Foto, die Fotos |
در ساخت حالت جمع شماری از اسم‌ها هیچگونه پسوندی به کار نمی‌رود، برای مثال:
der Lehrer, die Lehrer
مصوت برخی از اسم‌ها نیز در حالت جمع به شکلی ترکیبی تغییر می‌کند، برای مثال:
der Notizblock, die Notizblöcke
das Buch, die Bücher
der Flughafen, die Flughäfen
در شماری از موارد نیز می‌توان جمع یک اسم را به دو شکل گوناگون ساخت. برای مثال:
die Pizza, die Pizzen/die Pizzas.
هر دو شکل درست است و معنی آن‌ها نیز یکسان است.
|
اصطلاحات دستوری به آلمانی: der Singular : در زبان آلمانی زمانی حالت مفرد را به کار می‌بریم که تنها در مورد یک موجود زنده یا یک شیء صحبت کنیم. der Plural: در زبان آلمانی زمانی حالت جمع را به کار می‌بریم که در مورد دو یا چند موجود زنده یا شیء صحبت کنیم. |