برای بیان مضامین و مفاهیمی که واقعیت ندارند، از گونه‌ای خاص از فعل استفاده می‌کنیم که به آن در زبان آلمانی وجه التزامی ۲ (Konjunktiv II) گفته می‌شود. از این وجه برای نمونه زمانی استفاده می‌کنیم که بخواهیم میل و آرزویی را بیان کنیم.
Ich habe keinen eigenen Fahrradladen. (واقعیت)
Ich hätte gern einen eigenen Fahrradladen. (آرزو)
صرف فعل haben در وجه التزامی ۲ (Konjunktiv II) از این قرار است:
|
مفرد |
|
|
اول شخص |
ich hätte |
|
دوم شخص |
du hättest |
|
سوم شخص |
er/sie/es/man hätte |
|
جمع |
|
|
اول شخص |
wir hätten |
|
دوم شخص |
ihr hättet |
|
سوم شخص |
sie hätten |
|
مخاطب رسمی |
Sie hätten |
|
اصطلاحات دستوری به آلمانی Konjunktiv II: برای بیان مضامین و مفاهمی که واقعیت ندارند، از گونه‌ای خاص از فعل استفاده می‌کنیم که به آن در زبان آلمانی وجه التزامی ۲ گفته می‌شود. از این وجه برای نمونه زمانی استفاده می‌کنیم که بخواهیم میل و آرزویی را بیان کنیم، در باره شرطی غیرواقعی صحبت کنیم و یا خواسته یا پیشنهادی را بسیار محترمانه بگوییم.
|