ضمایر شخصی در زبان آلمانی نه تنها در حالت فاعلی که در دیگر حالت‌های دستوری نیز می‌توانند قرار گیرند. برای نمونه ضمایر شخصی پس از شماری از حروف اضافه یا به همراه شماری از فعل‌ها در حالت آکوزاتیو (حالت مفعولی مستقیم) به کار می‌روند. شماری از حرف اضافه و فعل‌ها نیز ضمایر شخصی را در حالت داتیو (حالت مفعولی غیرمستقیم) می‌طلبند.

حالت فاعلی 
Vermisst du spanisches Essen?

حالت آکوزاتیو 
Wir haben für dich Paella gekocht.

حالت داتیو 
Schmeckt dir die Paella?