فعل‌های بیانگر موقعیت + حرف اضافه متغیر + حالت داتیو

در زبان آلمانی فعل‌های گوناگونی برای توصیف موقعیت مکانی وجود دارد. این افعال اغلب با حرف اضافه‌ای متغیر که در این موارد حالت داتیو می‌طلبد، به کار می‌روند.

Der Teddy sitzt auf dem Boden.

Der Teddy liegt auf dem Boden.

Der Teddy steht auf dem Boden.

Der Teddy hängt an der Leine.
 

فعل‌های بیانگر جهت + حالت آکوزاتیو (مفعول) + حرف اضافه متغیر + حالت آکوزاتیو (متمم مکانی)

به موازات فعل‌هایی که در بالا ذکر شد، فعل‌هایی در زبان آلمانی وجود دارد که بیانگر جهت و مسیر هستند و با کمک آن‌ها می‌تواند گفت که شیء یا فردی به جایی حرکت داده شده است. این شیء یا فرد مفعول آکوزاتیو در جمله است. پس از حرف اضافه متغیر نیز از متمم مکانی در حالت آکوزاتیو استفاده می‌شود.

Emma setzt den Teddy auf den Boden.
Selma legt den Teddy auf den Boden.
Nina stellt den Teddy auf den Boden.
Lisa hängt den Teddy auf die Leine.

فعل‌ hängen

فعل hängen در آلمانی را می‌توان در هر دو مورد به کار برد. در صورتی که مکان مورد نظر پس از حرف اضافه متغیر در حالت داتیو قرار داشته باشد، مشخص است که منظور "آویزان بودن" است. یعنی به پرسش Wo …? پاسخ داده شده است. در صورتی که حالت آکوزاتیو استفاده شده باشد، منظور "آویزان کردن" است و به پرسش Wohin …? پاسخ داده شده است.

در یک نگاه: