هر فعل در زبان آلمانی گونه‌ای در وجه التزامی ۲ (Konjunktiv II) دارد. به ویژه در زبان گفتار اما فعل‌های haben و sein و همچنین فعل‌های وجهی مشخصا در وجه التزامی ۲ به شکلی که پیشتر صحبت شد، به کار می‌روند. برای بیان وجه التزامی باقی افعال ترکیب würde + مصدر فعل اصلی استفاده می‌شود.

Selma besucht ihre Großeltern nicht. (واقعیت)

Selma würde gern ihre Großeltern besuchen. (آرزو)

Emma isst kein Eis. (واقعیت)

Emma würde gern ein Eis essen. (آروز)

würde که در وجه التزامی ۲ قرار است، به ترتیب زیر صرف می‌شود و فعل اصلی در شکل مصدر به همراه آن به کار می‌رود: