اسم مفعول فعل‌های به اصطلاح باقاعده اغلب با پیشوند ge- آغاز می‌شود. پس از آن بُنِ فعل قرار می‌گیرد و سازه‌ی پایانی آن نیز پسایندِ -t است.
| اسم مفعول | مصدر |
|
ge-mach-t ge-frühstück-t ge-koch-t |
machen frühstücken kochen |
در مواردی که بُنِ فعل به -t یا -d ختم شود، مصوت کمکی e بین آن و پسایند اسم مفعول قرار می‌گیرد. این قاعده همچنین در مورد فعل‌هایی به کار گرفته می‌شود که صامت‌های متعددی در بُنِ آن پشت سر هم قرار دارند. در بیشتر موارد خودت متوجه می‌شوی که برای آنکه اسم مفعول را راحت تلفظ کنی، نیاز به مصوتِ کمکیِ e داری.
| اسم مفعول | مصدر |
|
ge-arbeit-et ge-öffn-et |
arbeiten öffnen |
شماری از افعال هستند که اسم مفعول آن‌ها بدون ge- ساخته می‌شود:
- فعل‌هایی که مصدر آن‌ها به -ieren ختم می‌شود
- فعل‌هایی که با پیشوندی جدانشدنی ساخته شده‌اند، برای مثال:
be- / ent- / er- / ver- / zer-
| اسم مفعول | مصدر |
|
fotografier-t reservier-t besuch-t |
fotografieren reservieren besuchen |
|
اصطلاحات دستوری به آلمانی: Das Partizip II: اسم مفعول از مصدر فعل ساخته می‌شود و به صفت شباهت دارد. اسم مفعول در ساختارهای گوناگون دستوری به کار گرفته می‌شود، از جمله در هنگام استفاده از ماضی نقلی. |